Αλόννησος

Νησί (64 τ. χλμ.) των Βορείων Σποράδων, στο ΒΔ Αγαίο. Τo έδαφός της είναι κυρίως ορεινό, με δάση, βοσκότοπους και μικρές καλλιέργειες αμπελιών και δημητριακών. Στα βόρεια του ομώνυμου χωριού και σε υψόμετρο 260 μ., υπάρχει παλιά βυζαντινή εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου με αξιόλογες φορητές εικόνες και ξυλόγλυπτο τέμπλο βυζαντινής τέχνης. Σώζονται επίσης αρχαία ερείπια ακρόπολης και διάφορων οικοδομών. Πρωτεύουσα του νησιού είναι o ομώνυμος οικισμός (υψόμ. 180 μ., 173 κάτ.), που ανήκε διοικητικά στην πρώην επαρχία Σκοπέλου του νομού Μαγνησίας, ενώ με το σχέδιο Καποδίστριας έγινε έδρα του ομώνυμου δήμου (2.700 κάτ). Ιστορία.Η αρχαία Α. ανήκε στην Αθηναϊκή συμμαχία (478 π.Χ.) και παρέμεινε φόρου υποτελής στους Αθηναίους περισσότερο από εκατό χρόνια. To 356 π.Χ. την κατέλαβαν πειρατές, τους οποίους έδιωξε ο Φίλιππος B’ της Μακεδονίας που κυριάρχησε στο νησί. Το 342 π.Χ. ο Φίλιππος Β’ προσέφερε το νησί στους Αθηναίους, επιθυμώντας να συνάψει μαζί τους ειρήνη, αλλά αυτοί αρνήθηκαν την πρόταση με τον ισχυρισμό πως η Α. τους ανήκε δικαιωματικά. Δύο χρόνια μετά, το 340 π.Χ., η Α. κατελήφθη πάλι από πειρατές. Τότε o Φίλιππος, με ναύαρχο τον Άλκιμο, ανακατέλαβε το νησί, που γνώρισε μεγάλες καταστροφές στη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων. Στα βυζαντινά χρόνια, ελάχιστες πληροφορίες υπάρχουν για την Α. η οποία ακολούθησε ωστόσο την τύχη των άλλων ελληνικών νησιών και γνώρισε, τελικά, τα δεινά της τουρκικής κατοχής. Μια πανοραμική άποψη του καταπράσινου παραθαλάσσιου οικισμού στην πανέμορφη Αλόννησο.